Is the Economy Doomed to a Long Recession? (Czy gospodarka jest skazana na długą recesję?)

Abstract

English Abstract: Forecasting during a strong shock is burdened with exceptionally high uncertainty. This gives rise to the temptation to formulate alarmist forecasts. Experiences from earlier pandemics, particularly those from the 20th century, for which we have the most data, don’t provide a basis for this. The mildest of them weakened growth by less than 1 percentage point, and the worst, the Spanish Flu, by 6 percentage points. Still, even the Spanish Flu never caused losses on the order of 20% of GDP – not even where it turned out to be a humanitarian disaster, costing the lives of 3-5% of the population. History suggests that if pandemics lead to such deep losses at all, it’s only in particular quarters and not over a whole year, as economic activity rebounds. The strength of that rebound is largely determined by economic policy. The purpose of this work is to describe possible scenarios for a rebound in Polish economic growth after the epidemic. A separate issue, no less important, is what world will emerge from the current crisis. In the face of the 2008 financial crisis, White House Chief of Staff Rahm Emanuel said: “You never want a serious crisis to go to waste. And what I mean by that is an opportunity to do things that you think you could not do before.” Such changes can make the economy and society function better than before the crisis. Unfortunately, the opportunities created by the global financial crisis were squandered. Today’s task is more difficult; the scale of various problems has expanded even more. Without deep structural and institutional changes, the world will be facing enduring social and economic problems, accompanied by long-term stagnation.

Polish Abstract: Prognozowanie w warunkach silnego wstrząsu jest obarczone wyjątkowo dużą niepewnością. Rodzi ona pokusę do formułowania alarmistycznych prognoz. Doświadczenia z przeszłych pandemii, w szczególności tych z XX wieku, dla których mamy najwięcej danych, nie dają ku temu podstaw. Najłagodniejsze z nich osłabiały wzrost o mniej niż 1 pkt proc., a najostrzejsza, Hiszpanka, o 6 pkt proc. Nawet ona jednak nigdzie nie wywołała strat rzędu 20% PKB – nawet tam, gdzie okazała się humanitarną katastrofą, kosztującą życie 3-5 proc. populacji. Historia sugeruje, że jeśli pandemie w ogóle mogą doprowadzić do tak głębokich spadków, to co najwyżej w pojedynczych kwartałach, a nie w skali roku, gdyż w następnych kwartałach następuje odbicie aktywności gospodarczej. O jego sile decyduje w dużym stopniu polityka gospodarcza. Celem tego opracowania jest nakreślenie możliwych scenariuszy odbicia wzrostu polskiej gospodarki po pandemii. Oddzielną, nie mniej ważną kwestią jest to, jaki świat wyłoni się z obecnego kryzysu. W obliczu kryzysu finansowego z 2008 r. ówczesny szef personelu Białego Domu, R. Emanuel, stwierdził, że wielkich kryzysów nie można marnować, że trzeba je wykorzystywać do zmian, których przeprowadzenie w innych okolicznościach byłoby niemożliwe. Dzięki tym zmianom gospodarka i społeczeństwo mogą po kryzysie funkcjonować sprawniej. Niestety, kryzys finansowy okazał się zmarnowaną szansą. Teraz zadanie jest trudniejsze, skala różnorakich problemów jeszcze bardziej narosła. Bez głębokich zmian o charakterze strukturalno-instytucjonalnym świat stanie w obliczu długotrwałych problemów społeczno-gospodarczych, którym towarzyszyć może długotrwała stagnacja rozwoju.

Keywords: COVID-19, fiscal stimulus, public debt, unconventional monetary policy, restructurisation, zombie companies, Po-land, debt crisis, sustainable development, technological development

JEL Classification: E62, E2-E6, H5, H6, O11, Q55, Q56